Miks to taka ciekawa mieszanina priorytetów… Są bowiem elementy, które muszą zawsze być na froncie – takie, które “prowadzą” i napędzają utwór, utrzymują uwagę słuchacza lub niejako podpowiadają mu, na czym ma się w danej chwili skupić.

Rolą inżyniera miksu jest takie dysponowanie poszczególnymi ścieżkami, aby słuchacz dał się wciągnąć i był niemal instruowany, jaki ślad ma być w tym momencie punktem skupiającym jego uwagę.

Miksy, gdzie wszystko gra równo, jak “pod linijkę” – zazwyczaj są lekko nudnawe i mało wciągające. Stąd właśnie bierze się potrzeba rozsądnego gospodarowania dostępnymi śladami.

Przy całym szeregu tego typu zabiegów i decydowaniu o najważniejszych elementach, jest też cała grupa ścieżek (zazwyczaj), których rola jest drugo- czy nawet trzecioplanowa. Ja je nazywam “ozdobnikami”, a czasem “niuansami” – zależy, w jaki sposób zostały użyte. Najczęściej mają one za zadanie uzupełniać miks, dobarwiać go, sprawiać, aby był pełniejszy, ciekawszy, głębszy, itp. I tego typu ślady zwykle będą nieco ukryte czy zepchnięte na dalszy plan.

Jakie to mogą być ślady? Jak i kiedy można je wplatać? Kiedy można je przysunąć bliżej frontu miksu? O tych rzeczach postaram się opowiedzieć w tym oraz dwóch kolejnych artykułach… Czytaj więcej »